Jak wygląda i na czym polega rehabilitacja po zwichnięciu barku?

Zwichnięcie barku jest urazem, w wyniku którego głowa kości ramiennej przemieszcza się z panewki stawu. Najczęściej do kontuzji dochodzi podczas gwałtownego skręcenia lub upadku. Budowa stawu ramiennego, a także jego ruchomość, uznawane są za największą w ciele człowieka, co sprzyja łatwym uszkodzeniom. Co zrobić, gdy doszło do wspomnianej kontuzji? Bark należy nastawić, unieruchomić, a następnie poddać się rehabilitacji.  Jak wygląda i na czym polega proces leczenia po zwichnięciu barku?

Jak rozpoznać zwichnięty bark? Objawy kontuzji

Rozpoznanie zwichniętego barku nie jest trudne. Uraz objawia się poprzez silny ból, ograniczoną ruchomość stawu, niekiedy pojawiają się również widoczne deformacje. Niektóre osoby skarżą się ponadto na przeskakiwanie barku w trakcie wykonywania ruchów czy drętwienie okolicy szyi. Jak postępować w przypadku podejrzenia kontuzji?

Zwichnięty bark trzeba właściwie nastawić, przywracając kość do prawidłowej pozycji, a potem unieruchomić kończynę. Po zdjęciu rentgenowskim i ocenie urazu przez lekarza (ocena palpitacyjna oraz wzrokowa) specjalista dokonuje repozycji stawu w znieczuleniu. W jednostkowych przypadkach sytuacja wymaga interwencji chirurgicznej. Unieruchomiony staw — najczęściej zakładany jest gips bądź inny opatrunek, np. typu Desaulta — wymaga kilkutygodniowego odpoczynku, a także stosowania leków przeciwbólowych, zleconych przez doktora. Po rekonwalescencji przychodzi pora na stopniowe aktywowanie kontuzjowanego stawu, czyli wdrożenie rehabilitacji.

Rehabilitacja po zwichnięciu barku — charakterystyka

Charakteryzowany uraz przyczynia się do uszkodzenia wielu struktur, dlatego po zrepozycjonowaniu (nastawieniu) i kilkutygodniowym usztywnieniu barku, należy poddać się procesowi rehabilitacji, której zadaniem jest powrót do sprawności sprzed urazu. Niepodjęcie się kuracji może skutkować szeregiem poważnych konsekwencji, w tym stałą utratą zakresu ruchu, a także zmniejszeniem siły mięśniowej.

Rehabilitacja zwichniętego barku prowadzona jest przez fizjoterapeutę. Specjalista w zależności od przypadku ustala formę  ćwiczeń i stopniowo zwiększa zakres ruchów, jednak w taki sposób, by elementy wykonywanych manewrów nie przekraczały aktualnych możliwości pacjenta. Poza zwiększaniem ruchomości stawu barkowego rehabilitant wprowadza również ćwiczenia angażujące staw ręki, nadgarstka oraz łokcia. Ich cel jest prosty — zapobieganie zesztywnieniu wyszczególnionych partii.

Wśród zabiegów fizykoterapeutycznych, stosowanych w trakcie leczenia zwichniętego barku najczęściej stosowane są krioterapia, leczenie ciepłem, elektrostymulacja mięśni, fala uderzeniowa, terapia laserem oraz działanie polem magnetycznym. Oprócz nich innymi metodami wspierającymi powrót do dawnej sprawności są także kinesiotaping czy ortopedyczna terapia manualna. Masaże barku redukują ból, a ponadto rozluźniają mięśnie. Co ważne, przyczyniają się również do przywracania odpowiedniej elastyczności struktury mięśniowej.

Ile trwa rehabilitacja po zwichnięciu barku?

Rozciągłość rehabilitacji to kwestia indywidualna, która uwarunkowana jest wieloma rozmaitymi czynnikami. Pierwszym z nich jest obszerność doznanego urazu, a także rodzaj uszkodzonych struktur. Po zwichnięciu barku konieczne jest stopniowe wprowadzanie aktywności fizycznej, przywracanie utraconego zakresu ruchu, a także wzmacnianie mięśni. Działania te mają na celu niedopuszczenie do niestabilności stawu ramiennego.

Nie da się zatem jednoznacznie określić, ile dokładnie trwa powrót do zdrowia pacjenta, który zwichnął bark. Najczęściej specjaliści podają, że okres rekonwalescencji rozciąga się od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy, a o czasie zakończenia rehabilitacji decydują specjalistyczne testy. Sugerowanie się ramami czasowymi nie jest odpowiednim wyznacznikiem. Każda kontuzja jest przypadkiem indywidualnym, dlatego do leczenia oraz rehabilitacji po zwichnięciu barku należy podchodzić w sposób niezwykle spersonalizowany i jednostkowy.